In juli was ik, zoals de laatste jaren voor mij gebruikelijk, in San Diego voor Comic-Con International. Dit jaar heb ik iets nieuws gedaan in mijn verslaggeving voor FOK!: ik heb video's gemaakt. Ze zijn feitelijk in een vlog-stijl en beschrijven in drie delen mijn ervaringen tijdens deze editie van SDCC.
Comic-Con. Het is een wat onduidelijke term, zeker voor niet-Amerikanen. Want als iemand je vraagt waar en wanneer Comic-Con plaatsvindt, hoe moet je dan antwoorden? Ik weet dat Comic-Con International in San Diego de bekendste Comic-Con is, en de oudste, en daarom wordt gezien als dé Comic-Con, maar moet je daar dan meteen vanuit gaan als de vraag gesteld wordt?
Evenementen met de naam Comic-Con, of eigenlijk 'Comic Con' zijn niet zeldzaam: het is gewoon een algemene benaming voor een specifiek type evenement. Althans, zolang je geen streepje schrijft tussen Comic en Con. Want als je dat wél doet, breek je een van de vele handelsmerkregistraties die de organisatie van San Diego Comic-Con op hun naam heeft staan. Zonder streepje kun je je gang gaan, want het woord 'comic' kan niet geregistreerd worden als merk.
En omdat er geen gebruiksbeperking is op de naam Comic Con, zijn er dus veel evenementen met een versie van die naam. Niet alleen in de Verenigde Staten; als je dichterbij huis zoekt vind je alleen in Londen, Engeland al drie verschillende, jaarlijks terugkerende evenementen die op een bepaalde manier de naam gebruiken. Het is bijna opvallend dat Nederlandse beurzen als AnimeCon of Epicon (dat na één editie al werd geannuleerd) niet allang hebben gekozen om hun evenement Comic Con te noemen, want het trekt wel bezoekers. Ik bedoel, ik snap het wel: het woord 'comic' dekt de lading van deze beurzen niet, maar het gebruik van de naam trekt aandacht en wekt interesse. Het viel me dit weekend op door de berichtgeving over de eerste Nederlandse beurs die de naam gebruikt: Dutch Comic Con.
Deze beurs, die al (meer dan?) een jaar bezig is met de organisatie en alle voortgang meldt via social media heeft vorige week een PR-offensief gedaan en persberichten verzonden. Veel media namen dit bericht over (soms zelfs letterlijk) en dus valt er momenteel veel te zien van gebruikersreacties op het organiseren van de beurs. De vraag die ik bij het lezen van die reacties heb is: is het terecht om de naam Comic Con zomaar aan een evenement te hangen? Want als we terug gaan naar die ene grote bekende Comic-Con, dan zien we een evenement dat niet alleen een beurs is, maar een groots evenement met film- en tv-sterren, reclamebudgetten van filmstudio's, honderden panels en exclusives, offsite evenementen en meer dan honderdduizend bezoekers. Daar krijgen we in Nederland wel wat van mee; regelmatig doen, na een dergelijk evenement, video's van cosplayers de ronde, krijgen we nieuws dat bekend is gemaakt tijdens een panel, zijn er nieuwe filmtrailers en verschijnen opnames van de panels online. Dat schept een beeld van wat er bij de naam Comic-Con (met of zonder streepje) hoort. Het vormt de betekenis van het merk.
Maar het is geen merk. Niet zonder dat streepje. Alleen; dat weet niemand. Op diverse sites zie ik ofwel in de berichten zelf, ofwel in reacties en tweets, dat het bestaan van een Dutch Comic Con leidt tot de aanname dat "Comic-Con naar Nederland is gekomen". Ik hintte zelf al naar deze aanname in mijn bericht op FOK!, omdat ik twee dingen zie gebeuren onder potentiële bezoekers: de aanname is dat de organisatoren van dé Comic-Con naar Nederland komen om hier ook een editie te organiseren en/of de aanname is dat dit evenement ook vol zit met sterren, interessante panels, bekendmakingen en meer zaken die, zoals we online hebben geleerd, onderdeel zijn van het concept.
Nou weet ik niet in hoeverre dit evenement aan deze verwachtingen gaat voldoen. Ik wil het niet bij voorbaat afkraken. Integendeel: ik ga er heen met de beste bedoelingen, namelijk een leuke dag of weekend besteden, en ik zie wel wat er te beleven is. Ik verwacht echter weinig meer dan wat er op de site staat, en dat is: een beurs, een bioscoop, een avondprogramma met optredens en een reeks gasten. Maar wat verwacht ik van die gasten? Dat ze achter een tafel zitten, met een naambordje (of -poster) zodat voorbijgangers tenminste weten wie ze zijn, en dat je tegen betaling een handtekening of foto kunt krijgen. Dat gebeurt in San Diego, Londen en op andere cons ook, dus daar is niks geks aan, maar het is niet hetzelfde als een panel, waarbij het publiek en de artiesten een uur lang met elkaar in contact staan.
Nederland is ook te klein voor zulke dingen, zou je dan misschien als troostende verklaring kunnen denken. Maar dan doe je geen recht aan de intentie van een beurs als deze: want ook al zijn er geen panels en staat niet heel Utrecht in het teken van het evenement, het is nog steeds een beurs die zich heel specifiek richt op geek culture: films, tv-series, comics (en strips), boeken, sci-fi, games en zo voorts. Er zijn professionele cosplayers en bezoekers worden ook aangemoedigd in hun beste outfit langs te komen. Ik denk dat van iets dat zich Comic Con noemt tenminste verwacht kan worden dat je een leuke dag kunt besteden op de beurs. Ter vergelijking: ik kan in San Diego een dag lang op de beursvloer lopen en achteraf het idee hebben dat ik nog niet alles gezien heb. In Utrecht verwacht ik het natuurlijk wat kleiner, maar als ik na een uurtje alles gezien heb (zoals op Epicon het geval was - niet heel verbazend dat het evenement niet meer terug lijkt te keren), dan is het een teleurstelling.
Hoe dan ook, ik ga het evenement op zichzelf beoordelen, omdat het een op zichzelf staand iets is. Maar de organisatie heeft gekozen voor de naam Comic Con. Terecht of niet; dat schept een verwachting, en ik ben benieuwd hoeveel ze ervan waarmaken.
Tijdens Comic-Con, afgelopen zomer alweer, heb ik een berg foto's gemaakt waarvoor ik tot onlangs niet de tijd had genomen om ze eens uit te sorteren, titeltjes te geven en een selectie te maken om online te zetten. Lang leve kerstvakantie, echter, want ik ben er even doorheen gegaan en heb de minst oninteressante op Flickr gezet. Volgend, ahum, dit jaar ben ik in principe van plan weer naar Comic-Con te gaan, als de omstandigheden het toelaten, dus wie weet heb ik over een paar maanden weer een setje foto's.
De complete set van 195 foto's staat op Flickr.
Tijdens San Diego Comic-Con had ik eigenlijk maar één missie: ontdekken wat er te beleven is en wat een volgend tripje voor nut kan hebben voor FOK!. Al het overige was mooi meegenomen. Natuurlijk betekende dat niet dat ik alleen maar een beetje om me heen heb gekeken en verder op m'n luie reet gezeten. Naast andere dingen mocht ik een uurtje spreken met een drietal castleden van de HBO-serie Banshee, en twee producers, waarvan ik er eentje bovendien kende van andere series.
Ik had het geluk dat ik de serie kende; ik heb een HBO-abonnement en toen het eerste seizoen werd uitgezonden heb ik het met plezier gevolgd. Banshee is een serie die de moeite waard is. Dat leverde gelukkig dus geen momenten op in de vorm van "wie ben je en welke rol speel je?"
De interviews waren leuk om te doen, een hel om uit te schrijven en uiteindelijk is er een niet onredelijk artikel uitgerold, dat we op FOK! een beetje hebben uitgesteld om tegelijk te plaatsen met een review van de dvd-uitgave van seizoen 1. En het smaakte naar meer; dus laat San Diego Comic-Con 2014 maar komen!
Zondag was rustdag op Comic-Con International. Nouja, min of meer dan. Mijn favoriete tv-show, Doctor Who, had op zondag het 50th Anniversary panel, maar de show heeft in de VS inmiddels zo'n enorme populariteit dat de mensen er al voor in de rij stonden (zaten, lagen) toen ik op zaterdagavond nog relaxed op een honkbalveld een film lag te kijken.
Ik had dus besloten om me maar lekker niet druk te maken om dat panel en een beetje over de conventie rond te lopen. Ik wilde nog wat foto's schieten en wat geeky t-shirts scoren. Da's voor allebei wel gelukt: ik heb een nieuw Batman-shirt gescoord, met het batsymbool dat momenteel het actuele symbool in de comics is (zwart op grijs, zonder ovaal er omheen), een TARDIS shirt van Doctor Who en, geïnspireerd door de Serenity screening van de dag ervoor, een Serenity/Firefly t-shirt. Geek shopping mission accomplished.
Ik had nog tonnen meer kunnen scoren, maar daar had ik financieel en qua kofferruimte niet zo'n zin in. Ben dus op een gegeven moment het convention center uitgelopen, het ernaast gelegen Marriot Marquis ingelopen en ben in de lobby languit in een luie stoel gaan zitten om daar een uurtje (of twee) van de wifi te snoepen en de voeten (en de rug, zei de oude man) te laten rusten.
Daarna weer terug het convention center in voor mijn laatste activiteit: een screening van mijn favoriete aflevering van een tv-show ever. En dat is toevallig alweer iets van Joss Whedon, namelijk Once More, With Feeling, de musicalaflevering van Buffy the Vampire Slayer. Er was een mannetje of duizend aanwezig voor de screening, die werd geïntroduceerd door castlid Nicholas Brendon, die enthousiast werd ontvangen door de fans en ook nog een klein (moeilijk) stukje uit de aflevering zong.
Heb van de screening genoten; zoals ik al zei is het mijn favoriet, niet alleen van Buffy-afleveringen, maar überhaupt en dat komt door de briljante manier waarop dit niet alleen een aflevering is met leuke, mooie en inhoudelijke liedjes, maar waarin, binnen die liedjes, voor alle personages verhaallijnen op een kritiek punt belanden. Alle thema's van het seizoen (zes, dat liep in 2001-2002) komen erin samen op een treffende manier, en ook al heb ik de serie alweer een tijdje (jaar of, wat zal het zijn, twee of drie) niet gezien, kwamen kippenvel en die waterige oogdingen me vergezellen. De aflevering is kundig en briljant geschreven en raakt iedereen die graag naar de serie kijkt. Het doet je beseffen hoe briljant Joss Whedon (ja, die van The Avengers, jij newbie) wel niet is. En natuurlijk zong iedereen mee (moi incluis), wat het een leuk gezamenlijk ding maakt.
Once More, With Feeling was ook de afsluiter van Comic-Con; ik heb nog even over de beursvloer gelopen, op zoek naar dat ene dingetje dat ik mee kan nemen als souvenir, maar zonder succes. Comic-Con was ten einde.
Al met al heb ik veel minder kunnen doen dan ik verwacht had in die vier dagen. Ik heb veel leuke dingen gezien, mensen horen spreken en momenten beleefd, maar vooral het uren wachten voor uiteindelijk niets is een negatieve klap op je besteedde uren. Dat is dus iets om aan te werken voor volgend jaar. Van San Diego heb ik ook genoten. Ik heb gemerkt dat het Gaslamp Quarter, het historische hart van de stad, een leuke wijk is met restaurants en bars en, in ieder geval tijdens SDCC, veel gezelligheid. Een stad waar je ook zonder groot evenement niet slecht aan doet om eens langs te gaan.
Volgend jaar ben ik hier dus gewoon weer. Met een beter voorbereid plan en de wijsheid van de editie van dit jaar onder m'n riem, en vol nieuwe energie. Heb er nu al zin in!
Zaterdag heb ik geen voet binnen het San Diego Convention Center gezet. Totaal niet aan toegekomen. Zo'n dag was het. Ik had nogal wat bezigheden namelijk.
In de ochtend had ik eigenlijk weinig plannen. Er was een panel voor How I Met Your Mother, dat binnenkort aan het laatste seizoen begint. Ze waren er voor het eerst, en het leek me wel leuk om aanwezig te zijn. Het panel vond plaats in het, naast het convention center gelegen, Hilton Bayfront, en dus nam ik daar plaats in de rij voor de zaal, die tot buiten doorliep. Om bekende verhalen in te korten: ik kwam er niet in. Dat waren twee uur verspild.
De uren erna heb ik besteed aan het rondlopen rondom het convention center en nemen van een paar foto's. Er wordt nogal wat gecosplayd namelijk, en dat is leuk om vast te leggen. Als niet-ervaren fotograaf is het daarbij soms lastig om de juiste cosplayers te fotograferen: ze zijn niet altijd bereikbaar door een afstand en/of een mensenmassa, en soms als een cosplayer al vijf keer is aangehouden voor een foto wil ik niet de zesde zijn, maar zo links en rechts heb ik wel wat kunnen schieten. De leuke foto's zijn binnenkort op FOK! Flickr te zien.
Aan het begin van de middag keerde ik weer terug naar het Hilton. Mijn hele middag, en begin van de avond, stond daar namelijk ingeboekt met persgelegenheden. Warner Brothers en Marvel Studios hadden persconferenties voor hun films (Gravity, Godzilla, Seventh Son, The Lego Movie en 300: Rise of an Empire voor Warners, Captain America: The Winter Soldier en Guardians of the Galaxy voor Marvel) en ik kon aanschuiven in een (overigens vreselijk bomvolle) press room voor Universal television. Erg interessante momenten meegemaakt en de meeste grote castleden van de genoemde films van dichtbij mogen meemaken. Ik voelde me ter plekke overigens net een eenmansstudio: als mijn opnames me niet in de steek laten heb ik audio, video, foto's en notities om door te ploegen als ik weer op een normale werkplek ben. Ja, ik heb Comic-Con dagenlang bewandeld met camera's en een laptop binnen handbereik.
Na een middag luisteren naar of praten met celebrities had ik wel zin in iets ontspannends. In het honkbalstadion Petco Park, dat tegenover het convention center ligt en waar Zachary Levy (bekend uit Chuck en Thor: The Dark World) zijn jaarlijkse 'offsite event' Nerd HQ organiseerde, werd een film vertoond. En niet zomaar een film; we hebben het hier over hippe nerds, dus de screening was van Joss Whedon's Serenity. Deze werd geïntroduceerd door castleden Nathan Fillion en Alan Tudyk, die ik overigens heb gemist omdat Marvels persevenement uitliep.
Heerlijk genoten van de film (die ik natuurlijk al kende), liggend op een honkbalveld. Een unieke ervaring, ook omdat op het moment van de (ahum, spoiler) dood van Wash een kreet van Alan Tudyk himself van een balkon kwam ("NOOOOOO!!") en Nathan Fillion na afloop van de film van datzelfde balkon de aanwezigen, over het algemeen allemaal zijn fans, een goede nacht en thuisreis wenste (de uitgang liep onder dat balkon door, dus we liepen allemaal langs hem). Erg cool. Maar de man is dan ook bijzonder cool en komt altijd over als een toffe peer, dus ook hier.
En hoewel ik feitelijk maar een paar dingetjes heb opgenoemd is de zaterdag daarmee mijn langste dag van de gehele conventie geworden. Geen slechte dag, dat niet!
Ik herinner me dat ik voorafgaand aan Comic-Con op zoek was naar welke feestjes er in de avonduren allemaal plaatsvinden, zodat ik na de reguliere zaken nog iets leuks te doen heb. Wat ik toen al bedacht, maar negeerde, is het feit dat als je de hele dag al op je voeten staat, je misschien wel geen zin hebt in een feestje.
Na anderhalve dag op San Diego Comic-Con kan ik me indenken dat de vermoeidheidsfactor, waar veel Con-gangers over spreken op weblogs en fora, niet meer dan afhankelijk is van hoe gek je het zelf maakt. Ik heb vandaag, donderdag, vijf uur in een zaal gezeten en de panels aldaar bijgewoond: ik ben niet heel moe.
Hal H van binnen zien? Zie boven! Google heeft al eens eerder Street View op non-straatlocaties uitgevoerd, zoals het Great Barrier Reef aan de andere kant van de planeet, maar deze is, geek-wise, ook wel leuk: Street View in het San Diego Convention Center, waar 130.000 geeks volgende week de boel onveilig komen maken.
Wat is die hal groot he? Plek voor 6.500 man!
Tussen het moment dat ik persaccreditatie voor San Diego Comic-Con aanvroeg en het moment dat ik die ook daadwerkelijk kreeg, zaten enkele maanden. Pas in april van dit jaar, toen de reguliere ticketverkoop al voorbij was (en Comic-Con verkoopt sneller uit dan Lowlands, met meer kaarten), kwam het verlossende bericht dat ik me kon registreren voor een badge. Yay! Maar toen begon ook de voorbereiding.
Want (een) Comic-Con is iets waarvoor je je moet voorbereiden. Gewoon erheen gaan en ter plekke bepalen waar je aandacht naar uit gaat is dom. Serieus. Eén van de belangrijkste feiten om je te realiseren is dat Comic-Con enorm druk is. Vorig jaar waren er 130.000 bezoekers. Geen idee of de Con toen al aan z'n max zat, maar zo niet, dan is het dit jaar nog meer. Die drukte leidt tot twee specifieke gevolgen:
Hoe weet ik dit? Ik ben er immers nog nooit geweest? Gelukkig is Comic-Con een populair fenomeen en zijn er zat blogs en forums waar bezoekers en bloggers hun ervaringen delen en letterlijk tips geven aan lezers om zich voor te bereiden. De drukte, bijvoorbeeld, zorgt ervoor dat je de hele dag op de been bent; je loopt van hot naar her en als je bij een panel aanwezig wil zijn moet je in de rij staan. Als je bij een stand van een exposant iets leuks wil doen, moet je in de rij staan. Als je geld wil pinnen, naar de wc moet, een kop koffie wil halen, moet je in de rij staan. Oftewel: even the lines have lines.
De grootste hal in het Convention Center is hal H, en daar vinden de grootste panels plaats: Marvels' Agents of S.H.I.E.L.D., de films van Warner Brothers, et cetera. Er kunnen 6500 mensen in de hal en om 5 uur 's ochtends staan er, zoals je kunt zien in bovenstaande foto, al mensen buiten in de rij om in de middag een goede plek te hebben bij een panel in hal H. En nee, dat is niet overdreven, als ik alle online informatie en ervaringen mag geloven. Dus veel van de tips op blogs en fora hebben het over een mentale voorbereiding: als je echt ergens bij wil zijn, wees op tijd en heb geduld. Maak een leuk evenement van je tijd in de rij; praat met de andere fans, maak vrienden. Maar ook: draag goede schoenen. Want je staat de hele dag in de rij. Ik hoop dat ik met die zin overdrijf; ik moet het nog zien. Maar de hele dag op je voeten staan betekent dat je die voeten op een goede ondergrond moet zetten. Zomaar wat schoenen aantrekken is dus niet handig; ik ga niet op m'n oudste all-stars de conventie in.
Planning is door de drukte de volgende noodzaak. Als het goed is wordt deze week het schema bekend van wanneer welk panel en evenement precies is. Daar is de afgelopen weken al het één en ander over bekend geworden; als pers sta ik op de mailings van een aantal aanwezigen en die kondigen hun plannen, inclusief datum en tijdstip, al in persberichten aan. Maar pas als het schema door Comic-Con International bekend wordt gemaakt (dat zou vandaag al kunnen zijn), kun je bekijken wat er tegelijk plaatsvindt, of wat er plaatsvindt terwijl je in de rij staat voor iets anders. Het wordt plannen, kiezen en voorbereiden. Denk aan wat wanneer is, waar, hoe groot de rij zal zijn en hoeveel het kost om te wachten, bij het panel aanwezig te zijn en weer naar buiten te komen voordat je andere plannen maakt, zoals een volgend panel, of, je weet wel, lunch.
Ik ben dus aan het voorbereiden. Al maanden, op een rustige manier. Ik probeer te denken aan wat ik bij me wil hebben als ik op de conventie rondloop, zoals een flesje water, iets te snacken, wat paracetamol of zaken als een petje en zonnebrand voor als ik buiten in de rij sta. Ik neem me voor om voorafgaand aan Comic-Con even streng te zijn als het gaat om nachtrust en voeding: dagenlang tot 's nachts bezig zijn en alleen pizza eten verhoogt niet bepaald de kans dat ik fit ben tijdens de conventie. Ik zorg ook dat ik een extra accu voor m'n telefoon heb, zodat die niet halverwege de dag nutteloos wordt, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik maak lijstjes, en nu het evenement dichterbij komt voeg ik steeds minder dingen toe en begin ik zaken af te strepen.
Tegelijk stel ik me erop in dat ik alles mis. Alles. Nouja, bijna alles. Want hoe meer je verwacht, hoe meer het tegenvalt. Misschien dat ik een aantal zaken kies waar ik echt, echt, echt, absoluut, zeker, echt, zeker bij aanwezig wil zijn en daar ga ik dan voor. Zoals een Doctor Who-panel, waar nog niets over aangekondigd is, maar die ik wel een klein beetje verwacht. Maar verder: goed plannen, overal een plan B (of C) voor hebben, en er het beste van maken. Voor zover ik weet, valt of staat je beleving bij je instelling, en die heb ik zelf in de hand.
Over iets minder dan drie weken barst in San Diego, California het nerdfestijn van het jaar los: Comic-Con International: San Diego. De conventie heeft verschillende semi-officiële namen, zoals San Diego Comic-Con en Comic-Con International, maar voor veel mensen is SDCC de enige Comic-Con waar ze ooit van gehoord hebben, waardoor 'Comic-Con' meestal al voldoet. Ook al zijn er honderden per jaar in de VS en daarbuiten, die in San Diego is de grootste en degene met de meeste media-aandacht.
Ik noem het een nerdfestijn, maar da's eigenlijk niet helemaal eerlijk. Het begon in 1970 als een kleine samenkomst van 300 fans van comics en sciencefictionboeken en -films, maar groeide jaar na jaar in het aantal bezoekers en exposanten. In 2005 werd de grens van 100.000 bezoekers overschreden en vorig jaar waren er meer dan 130.000 fans van comics, films, tv-series, boeken, video games en allerlei andere pop culture arts aanwezig in het San Diego Convention Center en een aantal locaties elders in de stad. Nerds en geeks mogen wellicht de boventoon voeren, maar de Con is inmiddels behoorlijk mainstream geworden.
Comic-Con heeft de reputatie een geweldig evenement te zijn voor iedereen die fan is van pop culture in de breedste zin van het woord. Als je trouw een tv-serie volgt, comics leest of van sci-fi of andere films houdt is de kans groot dat je het tof vindt een dagje daar rond te lopen. Tijdens het evenement komen er veel nieuwsfeiten over je favoriete film- of tv-series los en zijn er online verslagen te vinden van de panels waarin castleden, regisseurs en producers voor een grote zaal vol fans zitten en vragen beantwoorden. Het wekt vaak de indruk een Mekka voor geeks te zijn: je moet toch minstens wel één keer hebben meegemaakt hoe het is om daarbij te zijn.
En dat ga ik dus doen. Vorig jaar, het zal november zijn geweest, kwam tijdens een gezellig kroeggesprek Comic-Con ter sprake en werd geopperd dat het best een mogelijkheid is daar niet alleen maar online over te lezen of YouTube-video's van te kijken, maar dat je er prima zelf heen kunt. Het is immers geen mythische plaats in fictie; San Diego is gewoon een stad en Comic-Con is gewoon een evenement waar je kaarten voor kunt kopen.
Het gesprek leidde bij mij tot de vraag of ik niet iets meer zou kunnen doen dan er alleen rondlopen, en al snel bedacht ik me: waarom ga ik niet verslag doen voor FOK!? Er gebeurt daar genoeg, en ook al is voor een newbie niet duidelijk hoe de zaken daar verlopen, kun je je er voldoende op voorbereiden om als pers een aantal keer tijdens de conventie iets te melden te hebben. Tel daarbij de persmogelijkheden voor interviews, de vele costume players die verkleed als hun favoriete held rondlopen en dus prima materiaal zijn voor een fotoreportage en een goede reden om perstoegang te vragen was geboren.
Ik reis volgende maand daarom af naar San Diego om te kijken wat ik over kan brengen aan sfeer, nieuws en entertainment. Ik ga proberen te ontdekken wat Comic-Con nou eigenlijk écht is, naast iets mythisch waar iedereen het over heeft. Ik wil voelen wat de sfeer is, hoe ontzettend vermoeid je bent na een dag op de conventie en hoe het zit met al die feestjes die in de avonduren georganiseerd worden.
Zo'n tripje vereist nogal wat voorbereiding. Naast dat er natuurlijk een vlucht en een hotel geboekt moeten worden en ik wat apparatuur mee moet nemen om te kunnen werken, is het een drukte van jewelste in San Diego en doe ik er goed aan me stevig in te lezen in het reilen en zeilen van het evenement. Ik ben al wekenlang druk aan het plannen hoe ik van A naar B kom, rekening aan het houden met supervroeg opstaan om op tijd in een lange rij voor een panel te kunnen aansluiten en flarden van het programma op te vangen van diverse partijen.
De organisatie maakt het volledige schema volgende week bekend, maar nu al is bekend op welke dagen bijvoorbeeld de X-Files reünie is, het panel voor de films van Warner Brothers (Justice League?) of het panel voor Marvel's Agents of S.H.I.E.L.D., of een aantal andere series. Ik weet dat er een persevent is voor Psycho-prequel Bates Motel en dat MTV in het nabijgelegen honkbalstadion een 'MTV Geek' feest organiseert dat misschien leuk is om bij te wonen. Om maar wat te noemen. Het is de ideale voorpret; door van dag tot dag de blogs en Twitterfeeds bij te houden is Comic-Con eigenlijk al een beetje begonnen. En toch kan ik niet wachten!