Voor FOK! keek ik de eerste vier afleveringen van Westworld 3. Wat een topseizoen! Ben zo benieuwd naar de tweede helft. Wat ik van die eerste vier afleveringen vond lees je in mijn review.
Afgelopen zondag zat ik enthousiast voor de tv, kijkend naar de tweede aflevering van Sherlock 3. En al snel dacht ik:
Een beetje sociaal gedoe is leuk als inleiding, maar wanneer begint het daadwerkelijke verhaal nu eigenlijk?
Meer in m'n FOK!review van The Sign of Three. Komend weekend alweer de laatste aflevering!
Sherlock is back! De succesvolle BBC-serie die Sherlock Holmes in het heden plaatst, keerde op 1 januari terug voor een nieuw seizoen van drie afleveringen.
Deze aflevering was misschien meer transitioneel dan hij had moeten zijn: Holmes' dood en terugkeer werden benadrukt en de 'zaak van de week' lijkt een voorbode voor de rest van het seizoen. Dat was allemaal prima acceptabel geweest als één aflevering niet meteen een derde van het seizoen had gevuld. Dat is echter wel het geval, en deze eerste akte van Sherlock 3 voelt daarom aan als een wat stommelig begin, als het op het verhaal aankomt.
Meer kun je lezen in m'n FOK!review van The Empty Hearse.
Er zijn alweer achthonderd afleveringen van Doctor Who geweest. De meest recente was de laatste van de Eleventh Doctor, Matt Smith, en werd op Eerste Kerstdag uitgezonden.
Smith heeft getoond een enorme diepte en breedte in zijn Doctor te kunnen leggen. Na de populaire David Tennant was Smith de Doctor die niet alleen 'meer Doctor' kon zijn, meer gek, meer oud kon lijken, maar ook degene die de populariteit van het personage heeft vergroot.
Meer in mijn FOK!review van The Time of the Doctor.
Ik sta op een mailinglijst van de Consumentenbond over UPC Horizon. Niet gek; ik ben zelf één van de ontevreden klanten. Er kwam een nieuw mailtje met een verwijzing naar een actuele stand van zaken, waar ik maar een nieuwsbericht van gemaakt heb:
De problemen met de nieuwe mediabox van UPC, Horizon geheten, zijn nog immer aanhoudend. Nieuwe klanten van de kabelaar ondervinden evenveel problemen als klanten die een half jaar geleden het product afnamen. Dit meldt de Consumentenbond in een recent verslag van een doorlopend onderzoek naar het televisieplatform.
Zelf ben ik inderdaad ook nog niet tevreden. De nieuwe update zou in juni of juli komen, en op dit moment is niet duidelijk wanneer deze daadwerkelijk in mijn regio wordt uitgevoerd. Intussen valt nog af en toe het internet uit (nee, niet meer zo vaak, het is nu slechts incidenteel, maar toch) en is het een absolute hindernisbaan om een aflevering van een tv-serie (bijvoorbeeld van HBO On Demand) op te zoeken in het on demand-menu. Dat het intypen van een titel in het zoekscherm soms niet luistert naar de gekozen letter en geen backspace-optie lijkt te hebben is daarbij nog wel het meest ergerlijk. Ik overweeg een Apple TV te kopen zodat ik HBO Go kan gebruiken (via m'n iPad), om geen On Demand te hoeven gebruiken, maar dat is eigenlijk een beetje een overtrokken workaround.
De reden dat ik het nog niet heb opgezegd, iets dat veel klanten uit het onderzoek graag willen, is dat ik nog steeds graag de nieuwe generatie van digitale tv wil meemaken. Ik wil niet terug naar die ouderwetse mediabox; ik wil gewoon dat de boel het doet. Daarbij komt dat ik niet verwacht dat UPC achterlijk is en wel degelijk de intentie heeft een goed product neer te zetten, en als ik dan de minpunten afweeg tegen de, eh, 'niet-minpunten', dan heb ik altijd het gevoel dat ik nog wel even kan volhouden. Immers; het gewone tv kijken gaat bij mij redelijk, en dat doe ik niet eens heel veel.
Maar die update moet wel zo langzamerhand eens komen. Het wordt tijd dat Horizon zijn beloftes gaat waarmaken.
Ooit deed ik op deze blog een reeks tv-tips: een maand lang series beschrijven omdat ik er zoveel volg en vind dat iedereen dat moet doen. Als je dat eenmaal gedaan hebt, echter, ben je meteen klaar met het beschrijven van series, totdat enige tijd is verstreken en nieuwe series de kop op hebben gestoken.
Ik ga niet weer een serie tv-tips doen, maar één tip wil ik je niet onthouden: Orphan Black. Een Canadees/Amerikaanse serie die in de VS werd uitgezonden na afleveringen van Doctor Who in een 'supernatural saturday' blok, is het niet zozeer bovennatuurlijk, maar wel een klein beetje sci-fi en afgezien daarvan een bijzonder interessant drama.
Om de omschrijving eenvoudig te houden, kan ik vertellen dat hoofdfiguur Sarah Manning, een Britse dame, bij aankomst in een niet nader benoemde stad (die echter duidelijk Toronto is) op een treinplatform iemand tegenkomt die als twee druppels water op haar lijkt, en zichzelf vervolgens voor de trein gooit. Sarah heeft geen geweldig leven, en haar directe beslissing is de spullen van haar dubbelgangster te stelen en haar leven over te nemen. Dit opent echter een wereld die ze nooit had kunnen verwachten.
Ik wil niet teveel spoilen, maar ik moet om de serie op te hemelen toch een aspect noemen dat onoverkomelijk is. Heb je daar geen zin in, lees dan niet verder en geloof me op m'n woord als ik zeg dat je naar Orphan Black moet kijken. Seriously.
FOK!review: "Cold War is een goed voorbeeld van hoe je een oud Doctor Who-monster kunt herintroduceren en vernieuwen. Niet alleen zag deze Ice Warrior er beter uit in zijn moderne pak en zijn bijvoorbeeld de handen minder lomp, het is ook de eerste keer dat we zien wat er onder het pak zit."
Ons voornemen, bij FOK!, om meer tv-reviews te gaan doen werd direct mooi ondersteund door HBO, die voor het nieuwe seizoen van Game of Thrones een persvoorstelling hield. Dat deden ze vorig jaar ook, en toen heb ik een soort seizoenspreview op basis van de twee vertoonde afleveringen geschreven. Dit jaar werd slechts de eerste aflevering vertoond, maar dat gaf me wel de kans om ruim de tijd te hebben voor de review.
Terwijl ik aan het schrijven was vond een fansite het intussen nuttig om iets over het plaatsvinden van de persvoorstelling an sich te schrijven. En foto's te maken, waardoor ik mezelf ineens terugvond op Winteriscoming.net. Grappig. Gelukkig doen fansites dat niet bij elke persvoorstelling die ik bezoek. ;)
Deze trailer lijkt erg officieel, maar schijnt gewoon fan-made te zijn. Maakt echter niet uit. Hij is epic, draait volledig om de Doctor en zijn 50th anniversary en maakt me nog meer excited om eind november de jubileumspecial te zien. Doctor WHO?
Bij FOK! zijn we onlangs begonnen met een bescheiden pilot: hoe bevalt het (onszelf en de FOK!kers) als we meer aandacht besteden aan tv-series? We besteden die aandacht in de vorm van reviews. Niet (alleen) per seizoen, maar per aflevering, zoals op bekende tv-websites ook gebeurt. Tot nu toe hebben we een review of 15 gedaan, met wisselende reacties, en ikzelf heb het op me genomen om wat te schrijven over Doctor Who, dat sinds 30 maart weer terug is.
Op de aflevering van 4 mei na, die valt in een weekend waarin ik geen gelegenheid heb om de aflevering direct te kijken, probeer ik elke aflevering binnen 24 uur (maar het liefst binnen 2 uur) gereviewd te hebben. De eerste twee reviews zijn al geweest en er volgen er dus nog vijf of zes in de komende weken.
Review van Doctor Who 7x07: The Bells of Saint John.
Review van Doctor Who 7x08: The Rings of Akhaten.
Als de pilot bevalt worden toekomstige afleveringen van Doctor Who ook gereviewd, mogelijk door ondergetekende.
Dit is mijn foto van de TARDIS. Nouja, van een TARDIS. Het is natuurlijk gewoon een prop, vermoedelijk van de BBC. Deze stond in de entreehal van London Comic-Con in oktober vorig jaar. Het is best tof om een TARDIS van dichtbij te zien; immers, de TARDIS is een geweldig ding. Mythisch, bijna.
Over Doctor Who gesproken: de serie vervolgt deze zaterdag z'n zevende seizoen en omdat 2013 de vijftigste verjaardag is, ga ik de serie voor FOK! volgen. Dat wil zeggen: ik ga naast films nu ook televisie reviewen, en ik begin met Doctor Who (okay, da's onzin. ik begin met Game of Thrones, want de review van aflevering 1 van seizoen 3 ligt al klaar, maar die van Doctor Who gaat eerder live). Om dat alles in te leiden leek het me prettig om de serie eens toe te lichten in een special voor de FOK!frontpage. Veel mensen kennen de serie namelijk helemaal niet, al is de bekendheid wel aan het groeien.
De special kostte me een paar dagen om in elkaar te draaien, omdat ik er zonodig een ding van 3300 woorden van moest maken: Doctor Who: an introduction to time and space. Als je niet zo goed weet wat de serie is, of wat je ermee aanmoet, begin gewoon eens bij dat artikel. En kijk vanaf zaterdag met me mee naar de nieuwe afleveringen op BBC One. Het wordt leuk, I promise!
Ik luister graag en vaak naar de radio. M'n hele leven al. Meestal heb ik ook een vaste zender waar ik weken, maanden of jaren naar blijft luisteren voordat ik het zat wordt en een andere zender kies. Toen ik nog een jonkie was (zei de dertiger, ook niet echt oud), zowel qua leeftijd als muziekkennis, wisselde ik een beetje tussen Radio 538, de pre-etherfrequentie versie, en Radio 3, de pre-3FM-versie. 538 was mijn favoriete zender, maar ik mocht toch erg graag ook naar Radio 3 luisteren. Vooral op zaterdag, want dat was de dag waarop Veronica de hele dag uitzond.
Edwin Diergaarde, Edwin Evers, Rob Stenders, Gijs Staverman, Jeroen van Inkel, Adam Curry; zij maakten de Veronica zaterdag, de opvolger van de in een eerdere generatie legendarische Veronica vrijdag, geweldig om naar te luisteren. De dag werd afgesloten met vanaf middernacht een programma van zes uur voordat de volgende omroep het weer overnam op Radio 3. Het was een muziekprogramma waarvan, als ik het me allemaal nog goed herinner, Rob Stenders de eerste drie uur presenteerde en Arjen Grolleman de laatste drie. Ze draaiden goede muziek. Muziek die een beetje afweek van de gebaande paden, muziek die interessanter was. Althans, voor een 14-jarig Breulsje zeker. Ik luisterde daar op zaterdanacht in bed naar met een klein walkmanradiootje totdat ik in slaap viel en genoot ervan. Weet je hoe dat programma heette?
Kink FM.
Het was 1995 en Veronica was een publieke omroep. Het is zo lang geleden dat ik bijna de neiging heb om de hele situatie uit te gaan leggen, maar als je het precies wil weten zoek je het maar op. Veronica ging in dat jaar commercieel; ze werden publieke omroep-af, "stapten uit het bestel" en gingen zelf een radio- en tv-station onderhouden. Dat deden ze samen met RTL. Ze begonnen een tv-kanaal met de naam Veronica en turnden een zender die Holland FM heette om in HitRadio Veronica. Dat was echter een zender waarop een programma als Kink FM geen plaats had.
Gelukkig was daar nog RTL. Zij hadden een zender met de naam RTL Rock Radio en zo tegen het einde van de publieke Veronica-periode werd duidelijk dat met het commercieel gaan van Veronica die zender omgevormd zou worden naar iets nieuws. Iets nieuws en toch bekends, althans voor mij: Kink FM werd van een nachtelijk muziekprogramma een compleet radiostation.
Ik kon m'n lol niet op. Zowel mijn favoriete zaterdagomroep als mijn favoriete muziekprogramma daaruit gingen 24/7 uitzenden. Op 1 oktober 1995, een maand na het starten van het commerciële Veronica, verdween Rock Radio en ontstond daar Kink FM. En ik zat aan de radio gekluisterd om het begin mee te maken.
In de jaren daarna heb ik nog regelmatig naar Kink FM geluisterd. Mijn "lijfstation" wisselde om de zoveel jaar, en begin jaren '00 heb ik een paar jaar onafgebroken geluisterd, voordat mijn aandacht uitging naar iets anders. Maar ook daarna heb ik nog af en toe ingeschakeld, of zusterzender Kink Classics opgezet.
Vandaag is die 1 oktober zestien jaar geleden. Enkele maanden geleden werd bekend dat Kink FM deze datum niet zou halen; de stekker werd eruit getrokken. 30 september 2011 was de laatste dag dat Kink FM bestond. En dus zat ik gisteravond bij de radio. Te luisteren naar die zender waarvan ik zo blij was toen die begon in '95, waar ik jaren naar heb geluisterd. De zender die een belangrijk aandeel heeft in mijn huidige muzieksmaak. De zender die altijd een beetje een nichezender is geweest, maar altijd heel waardevol.
Het is heel jammer dat een station als Kink verdwenen is. Het is klote dat het verdwenen is op de manier waarop het gegaan is. Details waar ik niet in wil duiken, want zo close was ik als luisteraar toch al niet meer. Maar toch; ik had ze graag zien blijven. Er zijn van andere stations teveel vergelijkbare versies. Teveel popradio met dezelfde uitstraling, zo goed als dezelfde playlist en dezelfde vervelende DJ's. Kink was anders, en dat vond ik tof.
Het is waar: als ik dit schrijf luister ik gewoon weer naar mijn huidige "lijfstation", Radio 1 van de BBC, maar daar had ik totaal geen interesse in gehad als een zender als Kink me niet meer van het muzikale spectrum had laten zien. Kink, bedankt!
Het is 19 september en de week van de waarheid is aangebroken. Voor sommigen. De series beginnen allemaal weer, waaronder enkele fan favorite sitcoms en politieseries. Welke series beleven vandaag hun seizoensstart en vind ik de moeite waard?
How I Met Your Mother
Het zevende seizoen van HIMYM start vanavond met een dubbelaflevering. De serie die zicht stiekem afspeelt in 2030, maar vanuit dat jaar terugblikt op ons heden is de afgelopen jaren een toonzetter geweest voor originele sitcoms en geeft nog steeds een vernieuwende blik op een groep twintigers in de grote stad. Niet voor niets zijn er inmiddels alweer HIMYM-klonen opgedoken die klaar staan om het label "de nieuwe Friends" over te nemen (Happy Endings en Friends With Benefits, waar ik later op terugkom).
Een van de mooie dingen van HIMYM, naast de gimmicks, de catchphrases en het ontstaan van zaken als de Bro Code of het jaarlijks terugkerende Suit Up Day, is dat er af en toe vooruit wordt geblikt en je echt het idee krijgt naar een uitgedacht verhaal te zitten kijken, in plaats van een serie die het allemaal maar per aflevering bedenkt. Dat wekt vertrouwen bij een kijker, als je het mij vraagt.
Two and a Half Men
Misschien wel een van de meest geanticipeerde seizoensopeners: de eerste Two and a Half Men zonder Charlie Sheen, met Ashton Kutcher. Sheens ontslag van de serie en de daarop volgende media-explosie waren wekenlang een hot topic in Hollywood en onlangs werd hij nog geroast in een show van Comedy Central (die vanavond overigens wordt uitgezonden precies als Two and a Half Men is afgelopen). In een interview met Jay Leno gaf hij vorige week nog aan dat hij wel doorhad dat-ie een beetje gek overkwam, en relativeerde het met de uitspraak dat-ie gewoon een beetje grappen zat te maken. Hoeveel daar ook van waar moge zijn: zijn show gaat verder zonder hem. Zijn personage is overleden en de lege plek in de cast, gespeeld door Kutcher, wordt gevuld door internet tycoon Walden Schmidt.
Ik tipte de serie vorig jaar omdat het geen enorm slimme, gevatte en hype-gevoelige serie was die toch consistent grappig wist te blijven. Hype-gevoelig is het momenteel wel even, maar van het komende jaar verwacht ik gewoon weer een degelijke sitcom, die natuurlijk een beetje anders aanvoelt door de castverschuiving en de daaruit voortvloeiende verhalen, maar wel de moeite waard blijft.
Hawaii Five-0
Vorig jaar geen tip, want de serie was pas net nieuw. Hawaii Five-0 is een remake, in zekere zin, van Hawaii Five-O, de op dezelfde eilandengroep spelende politieserie uit de jaren '70. Ik ben deze nieuwe serie het afgelopen seizoen gaan volgen en vond 'm eigenlijk best wel de moeite waard: het is een politieserie die niet elke week om het oplossen van een moord gaat, maar gewoon verschillende misdaad- en terreurzaken aanpakt. Deze zaken zijn divers en origineel, en vallen soms binnen een doorlopende verhaallijn die dichter bij de hoofdpersonages staat. De stijl is fris en snel, de sets zijn zonnig (want Hawaii, aloha!) en de personages steken ver genoeg boven de politiezaken uit om zelf ook interessant te zijn. Wat mij betreft een vermakelijke actieserie met een catchy themetune en dus het kijken waard.
Castle
Hier valt weinig over aan te vullen ten opzichte van vorig jaar. Ik ben ook het afgelopen seizoen prima vermaakt met de originele moordzaken die schrijver Richard Castle en detective Kate Beckett hebben behandeld. De serie leunt voor een groot deel op de chemie tussen Stana Katic en Nathan Fillion, maar laat het daar niet bij. Ook hier gaan de onderzochte zaken soms over situaties die dichterbij de hoofdpersonen liggen, wat de interesse in de verhaallijnen alleen maar vergroot. Ik ben weer erg benieuwd naar het nieuwe seizoen.
En dat is de maandag! Er zijn meer maandagseries die nog terug moeten komen. Daarover later meer!
Net zoals vorig jaar is The CW de zender die een week eerder begint met het nieuwe seizoen dan de grotere concurrenten. Kunnen ze even eerder de aandacht van de kijker trekken. Hebben ze ook wel nodig, want volgende week beginnen de grote hits weer: How I Met Your Mother, Castle, Community, Glee, Two and a Half Men, om er een paar te noemen. Deze week start CW met een paar nieuwe series, waaronder een bijzondere met Sarah Michelle Gellar: Ringer.
In Ringer zien we twee zussen, Bridget en Shiobhan. Het zijn tweelingzussen, beiden gespeeld door Gellar, die totaal verschillende levens leiden. Bridget, een alcoholist, is op de vlucht voor de mafia na getuige te zijn van een moord. Ze vlucht naar Shiobhans huis. Zij is rijk, succesvol en totaal de andere kant van de medaille vergeleken met haar zus. De twee lijken hun relatie te zien verbeteren totdat Siobhan verdwijnt tijdens een boottripje. Het is het begin van een ontdekkingstocht voor Bridget, die haar identiteit aanneemt en erachter komt dat het perfecte leventje van haar zus ook z'n kwade kanten heeft.
Da's de Wikipedia tekst. Heel standaard dus, maar het klinkt wel interessant. Een beeld zegt echter meer dan duizend woorden, dus hier is een trailer:
Het bijzondere aan deze serie is, of lijkt me, aangezien ik nog geen aflevering gezien heb, dat het geen standaard verhaaltje lijkt te worden. Een mysterie, dubbellevens, hopelijk een hoofdpersoon waarmee je een beetje kunt meeleven en de trailer geeft de indruk dat het er best prettig uitziet. En natuurlijk is de cast in orde: Sarah Michelle Gellar brak door als Buffy the Vampire Slayer en ging daarna films doen. Ringer is haar terugkeer naar televisie (in zekere zin zelfs naar dezelde tv-zender), wat natuurlijk interesse trekt van Buffy-fans en het B-woord doet opduiken in alle tv-interviews. Andere acteurs zijn Nestor Carbonell, bekend uit Lost en The Dark Knight, Kristoffer Polaha (uit de ex-tv-tip Life Unexpected) en Justin Bruening (uit de remake van Knight Rider).
Waarom is dit een tv-tip terwijl ik nog niets gezien heb? Nou, ten eerste: het is SMG, come on. Ten tweede verwacht ik een verhaal voorgeschoteld te krijgen waarbij niet alles direct duidelijk is, er iets te raden valt en je een blik krijgt in de levens van twee verschillende en toch zo gelijke zussen. Ringer was oorspronkelijk bedoeld voor ABC, maar die heeft 't laten glippen, zodat CW 'm kon uitzenden. Dat betekent dat het minder een "typische CW-serie" is dan series als Gossip Girl, 90210, The Vampire Diaries en andere series die je niet snel op mijn tv zult vinden. Mijn interesse is gewekt, en misschien de jouwe ook.
» Ringer bij The CW
» Artikel bij New York Times
» Artikel bij New York Post
Er zijn niet zoveel afvallers onder de series die ik vorig jaar heb getipt. Eigenlijk maar drie. Good for me! Het gaat om series die het vorige seizoen niet overleefd hebben: seizoen 2010-2011 was hun laatste seizoen. Het zijn de volgende drie:
Life Unexpected
De serie over een meisje dat (in seizoen 1) op zoek ging naar haar ouders en deze vond. De serie volgde hoofdpersoon Lux en haar ouders Baze en Cate.
Vorig jaar schreef ik: "In Life Unexpected geen actie, moorden, superhelden, mysteries of medische extremiteiten. Het verhaal van de eigenwijze Lux, de onvolwassen Baze en carrièrevrouw Cate is waar het om draait, en dat levert boeiende, mooie, persoonlijke situaties op."
Meh.
Hoewel dat best wel klopte, werden de verhalen minder interessant, meer zeurderig en weinig vernieuwend. Meer van hetzelfde. Nog voordat tv-zender The CW besloot dat het wel genoeg was geweest, was ik al afgehaakt. Mijn tip was fout: het was niet meer zo leuk om aan te zien en de annulering van de serie is mijns inziens terecht gebleken.
Human Target
De actieserie over een groep persoonsbeschermers. Leuke karakters, goede actie, diverse verhalen, het mocht allemaal niet baten, want er waren te weinig kijkers. Jammer, want ik had graag meer gezien.
Smallville
Niet echt een afvaller, dit, want Smallville heeft tien volledige seizoenen gehad. Dat het tiende seizoen het laatste zou zijn was vantevoren besloten, dus de serie is uit eigen intitiatief gestopt. In dit laatste seizoen is het doel uit het eerste seizoen bereikt: hoofdpersonage Clark Kent werd eindelijk de held die we kennen als Superman. Een geweldige finale en iets dat ik nog vaak op DVD zal kijken. Mijn tip staat nog steeds: ga Smallville zien als fantasie/actie/drama een leuke combinatie voor je is.
Samengevat: laat Life Unexpected links liggen en kijk Human Target gewoon alsnog even. Schuif daarna tien seizoenen Smallville in je DVD-speler en zie hoe Superman ontstaat.
Morgen op deze blog: is dat de Slayer?
Eén van de series die vorig jaar nieuw was en ik dus niet in de tv-tips heb genoemd is Shit My Dad Says. Een sitcom met William Shatner als de vader uit de titel, gebaseerd op de gelijknamige Twitter-feed. De serie was best grappig; had een leuke setup, een leuke reeks grappen en personages waar je best naar kon blijven kijken. Het was echter geen uitschieter en ik zou 'm niet missen als de serie verdween, dacht ik nog.
De serie is inmiddels verdwenen. Shit My Dad Says scoorde niet, dus exit ermee. Ik kan me voorstellen dat dat lot een serie goedkoper maakt voor buitenlandse omroepen om 'm aan te kopen. SBS heeft 'm namelijk voor de Nederlandse markt binnengesleept en gaat Shit My Dad Says vanaf volgende week uitzenden op Veronica. Dat wordt gemeld in een persbericht.
Wat doe je echter met een serie die geflopt is in de VS? Je zoekt naar de silver lining wanneer je het persbericht opstelt. "Bekroonde sitcom vanaf 13 september bij Veronica", kopt dat bericht. Bekroond? Jazeker! Dat klinkt goed, zou je zeggen.
Echter: de 'bekroning' is de People's Choice Award voor 'favoriete nieuwe tv-comedy' in januari 2011, toen het tv-seizoen halverwege was. Niet echt een ster voor op de schoorsteenmantel. Zeker niet als twee van de vier andere genomineerde sitcoms ook het eerste seizoen niet overleefden: blijkbaar niet zoveel sterke concurrentie.
Naast het noemen van deze bekroning schrijft het persbericht over de meer dan 2,5 miljoen volgers die het Twitter-account, dat de bron was voor de serie, heeft. Je moet immers wat, als je een geflopte serie met een flutaward een beetje goede PR wil geven. ;)
Ik ben benieuwd of de serie in Nederland een beetje kijkers gaat trekken. Ik verwacht namelijk van niet.
Vorig jaar september deed ik voor het eerst op deze plek een blogserie over tv-series. Ik had 25 tv-series uitgekozen die vanaf september aan een tweede, derde, vierde, etcetera seizoen zouden beginnen, en waarvan ik het nodig vond jou er iets over te vertellen. Het waren mijn kijktips voor het nieuwe tv-seizoen. Gratis en voor niks.
Dat kan ik nu weer doen; als alle series in de VS weer van start zijn zal ik er weer een berg volgen en ik weet nu al van veel series wanneer ze weer beginnen. Ik ga echter niet dezelde serie posts doen. Sommige series die ik daarin zou noemen zouden hetzelfde zijn als vorig jaar, dus ik zou in herhaling vallen. En da's gewoon saai.
Dus ik doe het anders: ik wil je graag laten weten wat ik het kijken waard vind, maar ook wat niet. Daarnaast wil ik terugkomen op enkele tips van vorig jaar; niet alles is geworden wat ik dacht dat het zou worden. En er zijn series die sindsdien nieuw zijn; series die een jaar geleden aan hun eerste aflevering begonnen en ik uit de tips heb gelaten omdat ik er nog niet genoeg van wist. Of series die pas een half jaar geleden zijn begonnen.
Er komen dus weer tips aan. En andere suggesties. Hoe? Dat ben ik nog aan het uitwerken, maar watch this space.
De New York Times kondigde 14 maanden geleden aan dat ze hun site, die pas sinds enkele jaren volledig gratis toegankelijk is, weer gaan voorzien van een betaalmogelijkheid. De media noemden het toen, in januari 2010, een paywall; een muur die rondom de site wordt gebouwd om niet-betalers buiten te houden.
Ik bezoek de NYT site graag; toen in september 2007 het vorige betaalmodel werd vervangen door een advertentiegedreven model ben ik eens gaan rondkijken of het een site was die mijn interesse kon wekken -- en dat was het. Sindsdien kom ik er regelmatig. Soms om het wereldnieuws te lezen (dat doe ik bijvoorbeeld 's ochtends aan de keukentafel), soms om nieuws te lezen over films, televisie of technologie, en soms om gewoon eens te grasduinen in wat ze nog meer te bieden hebben. De site stikt van de onderwerpen en dagelijks ververste content; het is immers een krant en niet zomaar eentje: het is de New York Times.
De New York Times website is een waardevolle website. Naast mijn gebruikelijke rondjes langs de vaste secties kan ik tijdens het grasduinen vaak genoeg ander interessant materiaal vinden. En ik denk dat dat mij een heavy user maakt. Althans, volgens het nieuwe betaalmodel ben ik een gebruiker die zal moeten betalen om zijn gewoonte vol te kunnen houden; je mag per maand 20 artikelen gratis lezen. Bij de 21e krijg je een verzoek te betalen. En dat is op zich okay.
Ik snap dat het voor een medium als de NYT nodig is om verder te kijken dan advertenties. Een dergelijke journalistieke organisatie overeind houden in een wereld die steeds meer online leeft en steeds vaker de papieren krant laat voor wat-ie is, is lastig. De paywall, waar we ruim een jaar op hebben mogen wachten, leek me daarom wel iets waar ik aan mee zou gaan doen. Het was slechts een kwestie van tijd. Echter; ik kende de prijzen nog niet. Nu blijkt dat de laagste prijs omgerekend een tientje per vier weken is, da's dus 130 euro per jaar. Een beetje veel, als je het mij vraagt. En er zijn meer geluiden in die richting: betalen prima, maar ietsje minder graag.
Ik kijk het wel even aan. Misschien dat ik na 20 artikelen gewoon eens op andere sites ga kijken. Misschien ga ik de paywall omzeilen. Misschien vind ik het het geld toch wel waard. Misschien zal de prijs na een tijdje alsnog dalen na veel userfeedback. De tijd zal het leren.
Steeds als ik een aflevering van (de nieuwe) Hawaii Five-0 kijk, blijft de theme de rest van de dag in m'n hoofd hangen. Maar geef toe, het is nog steeds catchy.
Eigenlijk kon dit niet ontbreken; ik heb veel films en series op DVD, maar van Doctor Who, toch up there bij m'n favoriete series, had ik alleen ooit een low-quality DVD-boxje van het eerste seizoen bij Free Record Shop opgepikt. Even de schade ingehaald met bovenstaande verzamelbox. De eerste vier seizoenen, ingekorte versies van de Confidential afleveringen en nog wat DVD-extra's. Als je me zoekt; ik zit voor de tv!
In mijn overzicht van tv-tips schreef ik:
Voor V is geen uitzenddag bekend; ABC start met seizoen 2 in november
Later werd bekend dat de startdatum zou verschuiven naar januari, en dat is het inmiddels. V seizoen 2 is vorige week begonnen, so enjoy!
Als je niet zo bekend bent met Doctor Who (en zo ja, dan foei), maar wel interesse hebt het eens te gaan volgen (en zo ja, dan braaf), check dan dit artikel eens voor een kort-en-krachtige inleiding in de serie.
Kerstmis. Gezelligheid, samenzijn, eten, drinken, sneeuw, cadeau's, vrienden, familie... en: de Doctor Who Christmas Special! Schrijver Steven Moffat heeft een Doctor Who-versie van A Christmas Carol geschreven. Vanavond op BBC One (en daarna op mijn DVR). Ik ben benieuwd!
Als ik informatie geef over mijn tv-tips en hun uitzenddata, is het wel zo netjes ook wijzigingen bij te houden. So here goes: FOX heeft bekend gemaakt dat Human Target, waarvan seizoen 2 aanstaande vrijdag zou starten, pas in november te zien zal zijn. Bovendien verhuist de serie naar de woensdag. Dat meldt Comic Book Resources.
In plaats van 1 oktober, begint Human Target daarom op woensdag 17 november.
Okay, ik ben een beetje een Superman-fanboy, maar na negen seizoenen om de hete brij heen gedraaid te hebben, is in Smallville deze week voor het eerst daadwerkelijk het Superman-kostuum in beeld verschenen. Dat is best memorabel, en een mooi begin van het laatste seizoen.
De afgelopen weken heb ik op deze plek dagelijks een tv-serie getipt, die leuk is om te volgen in het komende tv-seizoen in de Verenigde Staten. Hierbij ben ik uitgegaan van de officieuze startdatum van het tv-seizoen; vandaag, ook al zijn er al een aantal series (waaronder een van mijn tips) in de vorige weken begonnen.
Om een samenvatting te geven van de tips wil ik ze nog een keer in een handig weekoverzichtje plaatsen. Niet alleen kun je zo zien of je een tip gemist hebt, je kunt ook snel kijken wanneer de series ook alweer precies beginnen. De dagen en data die ik vermeld, en heb vermeld in alle tips, zijn de dagen waarop ze in de VS uitgezonden worden. Als je die uitzendingen dus niet live kijkt, wat voor de meesten zal gelden, kun je overal een dag bij optellen.
Maandag
Castle, seizoen 3 (20/9)
Chuck, seizoen 4 (20/9)
How I Met Your Mother, seizoen 6 (20/9) *
House, seizoen 7 (20/9) *
Two and a Half Men, seizoen 7 (20/9)
Dinsdag
Glee, seizoen 2 (21/9) *
Life Unexpected, seizoen 2 (14/9)
Woensdag
Cougar Town, seizoen 2 (22/9) *
Modern Family, seizoen 2 (22/9)
Donderdag
30 Rock (23/9)
Community, sezoen 2(23/9)
Fringe, seizoen 3 (23/9) *
Parks and Recreation, seizoen 3 (midseason, begint over een paar maanden)
The Big Bang Theory, seizoen 4 (23/9) *
The Mentalist, seizoen 3 (23/9)
The Office, seizoen 7 (23/9)
Vrijdag
Human Target, seizoen 2 (1/10)
Smallville, seizoen 10 (24/9) *
The Good Guys, seizoen 1 (voortzetting) (24/9)
Zaterdag
Saturday Night Live, seizoen 36 (25/9) *
Zondag
Desperate Housewives, seizoen 7 (26/9) *
Dexter, seizoen 5 (26/9)
Family Guy, seizoen 9 (26/9)
The Simpsons, seizoen 22 (26/9)
Zoals je ziet komen bijna alle series in de komende zeven dagen terug; enkelen zijn pas later in het seizoen aan de beurt. Voor V is geen uitzenddag bekend; ABC start met seizoen 2 in november. Vorig seizoen was dit een dinsdagserie. Bij Parks and Recreation vermeldde ik oorspronkelijk een startdatum, maar ook die moet nog een paar maanden wachten.
Als je geen seriejunkie bent en niet kunt kiezen, check dan de sterretjes in bovenstaand schema. Mocht ik maar 1 serie per dag kiezen, dan zou ik die aanraden. Op maandag en donderdag, traditioneel sitcom-heavy dagen, heb ik twee sterretjes gezet: een sitcom en een one hour drama. Mag je zelf kiezen.
En dat was het voor de tv-tips! Ik hoop dat je er wat aan hebt, de komende maanden. Natuurlijk ben ik ook benieuwd naar andere goede series; weet je er eentje, vertel er dan iets over in de comments.
Chuck is een typische computer whizzkid. Een ware nerd. Hij heeft zijn studie niet afgemaakt, dus hij werkt als computer-supportmedewerker voor een grote elektronicaketen. Zijn leventje is saai en gemiddeld totdat hj een e-mail van een oud-studiegenoot krijgt. Wanneer hij het opent, krijgt hij de grootste spionagegeheimen van de wereld in zijn hersens ingeprint. Vanaf dat moment is hij een belangrijke informatiebron voor zowel de CIA als de NSA en dient hij door experts beschermd te worden.
Klinkt belachelijk? Is het ook. Chuck is een comedy-spionagedrama dat er niet voor schuwt om verhaalelementen te gebruiken die in de jaren '80 nog als geloofwaardig werden gezien, maar waar de moderne televisiekijker inmiddels niet meer intrapt. Het inplanten van geheimen in iemands hoofd door een e-mailtje te sturen is daarbij de simpelste, maar de spionage-avonturen van Chuck en zijn NSA/CIA-beschermers hangen aan elkaar van klassieke elementen uit oude actie-avonturen; criminele organisaties die op Chucks geheim uit zijn, ondergrondse spionagestations en videoconferencing met de Generaal.
Het concept van de serie, en de elementen die worden gebruikt om de verhalen in te vullen, zorgen er niet voor dat Chuck een simpele slapstick-comedy is met alleen maar flauwe lol. Integendeel; hoe simpel als de verhalen soms zijn, zo boeiend zijn ze ook, en zo dicht liggen ze bij de hoofpersoon, die tegen zijn wil in de spionagewereld wordt getrokken, maar het langzaam wel leuk gaat vinden. Het duurt niet lang na het begin van de serie voordat we het idee hebben steeds lekker met Chuck op avontuur te gaan, en steeds meer leven we mee met zijn problemen. Hij is een gewone jongen die wordt meegesleurd in spannende situaties, iets wat we soms allemaal wel eens mee zouden willen maken.
Chuck is daarom vooral leuk avontuur. We zien hem groeien in de wereld van de spionage, en de wens ontwikkelen er meer onderdeel van te zijn. Hij krijgt een oogje op een van zijn handlers, en gedurende de serie blijft dit een doorlopend punt van romantische spanning. En hij moet zijn avonturen verbergen voor zijn familie, collega's en beste vriend, die hem gewoon nog steeds als een simpele IT-medewerker in een winkel zien.
Chuck, maandagen op NBC. Seizoen 4 begint morgen. In Nederland nog nergens te zien.
Dit was de laatste tv-tip! Morgen begint het serie-seizoen, en geef ik nog een keer alle tips op volgorde van uitzending.
Wat hebben de Blues Brothers, Wayne's World, Coneheads en The Waterboy met elkaar gemeen? Al deze films zijn op zekere wijze bebaseerd op sketches of karakters uit Saturday Night Live, een show die al 36 jaar de Amerikaanse zaterdagavond invult met comedy en satire.
De show is eigenlijk heel simpel: bijna wekelijks wordt er vanuit een studio in Rockefeller Center (ook bekend als 30 Rock) in New York live een reeks sketches opgevoerd. De setting hiervan verschilt van parodieën op reclames, scenes met vaste terugkerende types, videoclips van parodienummers of gewoon losstaande scenes. Een team van schrijvers bedenkt wekelijks de verhalen en grappen en een vast team van acteurs voert de sketches op zaterdagavond live uit.
De acteurs worden altijd vergezeld door een celebrity. Een acteur uit Hollywood, een artiest, iemand die iets te promoten heeft is wekelijks de Guest Host, die de inleidende monoloog doet, de muzikale artiest aankondigt en meedoet met de meeste van de sketches die avond.
SNL is een begrip in de VS, en ook buiten de landsgrenzen bekend. In Nederland kennen we de show voornamelijk van referenties die ernaar worden gemaakt in andere Amerikaanse producties die onze markt halen, en van de herhalingen die Comedy Central sinds een aantal jaar af en toe uitzendt. Ook acteurs als Eddie Murhpy, Adam Sandler, Dan Aykroyd, Chevy Chase, Will Ferrell, Chris Rock, Bill Murray of Mike Myers zijn ons niet onbekend; allen acteurs wiens carriere een flinke boost heeft gekregen door hun tijd bij SNL.
Wekelijks SNL kijken zorgt ervoor dat je running gags of terugkerende karakters begint te herkennen, maar je gaat ook het verschil in kwaliteit zien. Zo hilarisch als SNL de ene week is, zo saai kan het de week erop zijn.
Saturday Night Live, zaterdagen op NBC. Seizoen 36 begint 25 september, met Amy Poehler als host en Katy Perry als muzikale gast. In Nederland af en toe te zien geweest bij Comedy Central.
Morgen de laatste tv-tip: een echte spion, tegen wil en dank.
Het leuke van The Office is dat de setup zo is, dat je meekijkt naar toevallig grappige personages van een kantoor via een documentaire. Die benadering kan natuurlijk werken voor meer situaties dan alleen die van een simpel kantoor. De makers van The Office hebben daarom een tweede sitcom volgens hetzelfde model opgezet, die net zo leuk is: Parks and Recreation.
In Parks and Recreation volgen we de belevenissen van de ambtenaren van de 'Parks Department' van het fictieve stadje Pawnee, Indiana. De Michael Scott van deze afdeling is Leslie Knope (Amy Poehler, Saturday Night Live), een gedreven overheidsdienaar die zichzelf ooit nog in de voetsporen van Madeleine Albright of Hillary Clinton ziet treden. Ze ziet haar werk als nobel en zichzelf als iemand die goed, belangrijk werk verricht, een zelfbeeld dat alleen maar wordt vergroot door de aanwezigheid van de fictieve documentairemakers, door wiens camera's wij de serie volgen.
De rest van de cast is qua setup vergelijkbaar met The Office; de Afdeling Parkbeheer heeft een variëteit aan werknemers die op verschillende wijze naar hun werk en positie kijken, zich verschillend gedragen en van wisselende intelligentie zijn. Ook hier ligt de focus van de humor op de sociale situaties, de gedragingen van personages die zich op hun eigen manier in de maatschappij begeven.
De achtergrond van een lokale overheid en het feit dat Parkbeheer betekent dat er af en toe een buitenscene plaatsvindt geeft Parks and Recreation een leuke afwisseling ten opzichte van The Office. De kans is groot dat als je de ene serie leuk vindt, de andere je ook wel kan behagen.
Parks and Recreation, donderdagen op NBC. Seizoen 3 begint 23 september. In Nederland nog niet te zien.
Morgen: Live from New York, it's...
Toen ik een klein Breulsje was, keek mijn moeder op tv naar de miniserie V. Ik keek zo half even een stukje mee, waarschijnlijk vlak voordat ik ging slapen ofzo, ik weet het niet meer. Op het scherm zag ik een mens zijn huid afdoen, waaronder een hagedis-achtig persoon schuilt. Freaky! Het was het engste dat ik had gezien en zou dat nog lang blijven. Jarenlang is dat beeld ook het enige geweest dat ik me van V wist te herinneren, totdat ABC vorig seizoen startte met de remake. Die maakte mij nieuwsgierig.
Het verhaal komt sterk overeen met de oude serie: de aarde wordt overspoeld door ruimteschepen, met daarop bewoners van een onbekende planeet, van een onbekend ras maar die verdacht sterk op mensen lijken. Ze worden de Visitors genoemd, de Bezoekers, en ze kondigen aan dat ze in vrede komen, geen kwaad willen en zelfs de mensheid kunnen helpen. En dat doen ze ook; de Bezoekers worden al snel geaccepteerd in de maatschappij (hoewel de serie zich over de hele wereld afspeelt, wordt logischerwijs gefocust op de aliens in Amerika) en richten medische centra op, waarin ze mensen genezen van de meest ingewikkelde ziektes. Geen probleem dus, zo'n buitenaardse invasie!
Natuurlijk zit er meer achter: we zien al snel dat de Bezoekers niet zonder verborgen agenda naar Aarde komen. Zo zijn ze eigenlijk al jaren op onze planeet, alleen viel niemand dat ooit op, want ja, ze lijken zo sterk op ons. En ze willen iets van ons, al is het nog niet duidelijk wat.
Onder de Bezoekers die al jaren op Aarde verblijven heeft zich in al die jaren een verzet gevormd. Bezoekers die vinden dat de originele plannen van de aliens niet meer door de beugel kunnen, noemen zich 'the Fifth Column' en proberen de plannen van Opperbezoeker Anna (Morena Baccarin, FireFly) te dwarsbomen. Hierbij krijgen ze hulp van een aantal mensen die de Bezoekers niet vertrouwen.
V is een sci-fi thrillerserie, met niet zozeer de focus op buitenaardse wezens, als wel op indringers in onze maatschappij en wat onze hoofdpersonen ertegen doen. We zien ook de Bezoekers in hun ruimteschepen onderling en hoe ze onze media tegen ons gebruiken, wat V een licht politiek tintje geeft.
V, keert midseason (in november) terug met seizoen 2 op ABC. In Nederland nog niet te zien.
Morgen: ambtenaren zijn zo gek nog wel.